Wiersz miłosny Agnieszki Osieckiej pod tytułem Kiedy mnie już nie będzie

Kiedy mnie już nie będzie

Siądź z tamtym mężczyzną

twarzą w twarz,

kiedy mnie już nie będzie.

Spalcie w kominie

moje buty i płaszcz,

zróbcie sobie miejsce ...

 

A mnie oszukuj mile

uśmiechem, słowem, gestem,

dopóki jestem, dopóki jestem.

 

Płyń z tamtym mężczyzną

w górę rzek,

kiedy mnie już nie będzie,

znajdźcie polanę, smukłą sosnę i brzeg,

zróbcie sobie miejsce ...

 

A mnie wspominaj czule,

że mało tak się śniłem,

a przecież byłem, no przecież byłem.

 

Dziel z tamtym mężczyzną

chleb na pół,

kiedy mnie już nie będzie,

kupcie firanki, jakąś lampę i stół,

zróbcie sobie miejsce ...

 

A mnie bezczelnie kochaj,

choć smutne śpiewki przędę,

bo przecież będę, no przecież będę.