Wspomnienie

Dopókiż jeszcze przeszłości chwile,

Które zapomnieć się silę,

Będziecie łudzić i nękać razem,

W nieszczęściu, szczęścia obrazem. —

Wspomnienia teraz równe katuszy,

Ach, zostawcie mi część duszy,

Niech snu przynajmniej słodkie powienie

Niesie ciche zapomnienie. —

Niestety! — kocham — jestem kochany,

Dzielą los mój opłakany,

I chcę... o płoche, szalone chęci,

Zgasić czucie w niepamięci. —

Życie wstrzymuję jednym wspomnieniem,

Wspomnienie dla mnie cierpieniem;

Gdy spojrzę w przeszłość, drażnię mą ranę —

Gdy zapomnę, żyć przestanę. —

Ach, czemuż losy kiedy raziły,

Podział mych cierpień zrobiły!

Mym jękiem drugi wzniecić się boję,

Cierpię, a życie nie moje. —