Gdyśmy się po raz ostatni spotkali

Gdyśmy się po raz ostatni spotkali

Na bulwarze, dokąd zwykliśmy przychodzić,

Newa groziła przyborem fali

I miasto żyło w obawie powodzi.

Mówił o lecie, mówił także o tym,

Że być poetką — to absurd po prostu.

Jakże pamiętam sobór białozłoty

I twierdzę Pietropawłowską!

Bo i powietrze dziwne -jak dar boży

Cudowne, że odetchnąć nie śmiesz.

I w chwili tej dane mi było stworzyć

Ostatnią z wszystkich obłąkanych pieśni.

Przełożyła
Irena Piotrowska