Szczęście

Nie więźcie mnie, nie więźcie,

Nie powstrzymujcie mnie!

Ja muszę gonić szczęście,

Co szlakiem wiosny mknie.

Tak szybko, szybko pierzcha,

Tak wciąż ucieka z rąk!

Gdzie chwycę — tam już zmierzcha,

Już w nowy skwita pąk...

Nie przekwitł mi sasanek

Ukryty jeszcze w śnieg —

A już kaczeńców wianek

Na modrym stawie legł...

Wczoraj mi błysł rozkwitły

Biały wiśniowy sad —

A dziś puch bzu błękitny

Na moje oczy padł...

Nie więźcie mnię! Nie więźcie!

Nie powstrzymujcie mnie!

Może dogonię — szczęście —

Co kwitnie — w białym bzie.