Kwiatuszki

Naręcze kwiatów, małe, skromne kwiaty,

rozproszone ozdoby leśnych skrajów, łąk,

czerwone, białe, żółte i niebieskie kwiaty

zabrałem z sobą po drodze do domu.

Wróciły stare, ukochane czasy:

Na polach źdźbła powiewały zielone,

słodko w olszynie wyśpiewywał szczygieł,

cały świat niewinności nam wyśpiewał —

tobie i mnie.

Dłonie twe układają od lat wielu

sznur mlecznych pereł i róże we włosach.

Młoda kobieto, o ile by piękniej

zdobiły ciebie małe kwiaty, które

niegdyś zrywaliśmy —

ja i ty.

Przełożył
Leopold Lewin