Jesteś jak śnieg ale

Jesteś jak śnieg ale

bielsza szybsza, jak deszcz

ale słodsza kruchsza

do ciebie pewne

kwiaty są podobne chociaż drżą (pełne

lęku

że przeoczą w twym najbłahszym geście

boleśnie żywą lekcję) i skoro

nic nie może przetrwać

ponad krótką chwilę,

rym ani śmiech,

O pani moja

(i każda krucha cudownie oddychająca rzeczy)

skoro ty i ja jesteśmy w drodze do pyłu

twojej kruchości

(a zwłaszcza twojego uśmiechu

który tak nagle staje się

małżeństwem miłości i śmierci) użycz mi

odwagi

aby mnie samemu na przekór

nie zmąciły się wyraziste dni

I nie trwoży mnie że to

co nazywamy jesienią, roztropnie

umiera wędrując po dojrzałym świecie

z czułym i ostrożnym

uśmiechem na ustach (sprawiając

że wszystko starzeje się nagle i swoimi

kosymi oczami zapędzając

sen pod spód i w środek

wszelkich pięknych rzeczy)

zima, którą Wiosna zabije

Przełożyła
Julia Hartwig