Jakże szczęśliwy jest

Jakże szczęśliwy jest ten piękny władca,

którego dobrem darzy przeznaczenie!

Jedne istoty przemijają, giną,

inne zajmują ich miejsce i trwają.

Tak się już dzieje od czasów praojców,

że i bogowie, którzy niegdyś żyli,

dziś spoczywają w swoich piramidach.

Tak samo inni, świetni i dostojni,

dziś — pogrzebani w swoich piramidach.

I ci, co niegdyś wznosili pałace,

z ich siedzib nie ma nawet śladu dzisiaj.

A teraz — co się z nimi dzieje?

Słyszałem słowa, które powiedzieli

mędrzec Imhotep i mędrzec Har-dżedef,

które dziś jeszcze powtarza się wszędzie.

A oni sami — gdzie mają siedzibę,

kiedy ich mury rozpadły się w gruzy,

kiedy z ich siedzib nie ma nawet śladu,

jak gdyby nawet nigdy nie istnieli?

Nikt przecie stamtąd tutaj nie powrócił,

by opowiedzieć o tym, czym się stali,

by opowiedzieć nam o swoich dziejach

i żeby serca nasze uspokoić,

zanim — my sami podążymy kiedyś

tam, dokąd oni już dawno odeszli.

A więc chroń serce swoje przed troskami,

i dobrze będzie ci, jak długo żyjesz,

jeśli za głosem pragnień swoich pójdziesz.

A więc pachnidłem wonnym głowę namaść

i włóż na siebie muślinowe szaty,

które cudowną wonią przesycone:

bogów zaiste godny to podarek.

Pomnażaj wszystko, co dla ciebie dobre,

nie daj, by w tobie wygasły pragnienia,

spełniaj je, czyniąc, co dobre dla ciebie,

i tak na ziemi ułóż sprawy swoje,

byś nie odmówił żadnemu pragnieniu,

bo dzień narzekań też przyjdzie do ciebie,

gdy nie wysłucha Ozyrys narzekań,

i na nic nie zda się opłakiwanie,

by serce ludzkie z grobu zmartwychwstało.

A więc radosnym czyń swój dzień

i niech cię to nie znuży,

bo tam się skarbów nie zabiera,

bo stamtąd się nie wraca.

Początek pieśni rozweselających serce.

Z egipskiego przełożył
Tadeusz Andrzejewski