Koniec

Stężały lód

dawnej miłości.

Dłoń wypełniona wodą —

zaciska się

by zamknąć ciebie.

Lecz wciąż

wciąż przeciekasz.

Dokąd odszedłeś?

Jaka wiosna stopiła

lód wokół mego serca?

Jak stara lodówka

z wyważonymi drzwiami

wygrzewasz się w słońcu.

Otwieram rękę

i dłoń prześwieca różowo

jak cukierek.

Oto wyschłe łożyska rzek,

linia życia

głęboka jak sen.

Oto krople potu —

tylko moje.

Nie ma już śladu

po tobie.

Przełożyła
Teresa Truszkowska