Miłość II

Miłość — to, co się gubi stale

I niespodzianie odnajduje.

Choć oślepiają blaskiem dale,

To tylko do nich się wędruje.

Leży na drodze. Choć rozbita,

Po lśnieniu poznasz ją jedynie,

Którym przed śmiercią kwiat rozkwita,

Po woni, która wzbiera w winie.

Ach miłość — nie liczyć się z nikim

Wbrew stratom: w niej więdniemy zielem.

Jedno drugiego jest dłużnikiem,

Jedno drugiego — wierzycielem.

Przełożyła
Krystyna Kamińska