Wiersz miłosny Feliksa Przysieckiego pod tytułem Nigdy nie będziesz imieniem

Nigdy nie będziesz imieniem

Nigdy nie będziesz imieniem nazwana

I wiem, że nigdy nie odnajdę ciebie —

Kochanko moja, ziemio obiecana,

Gwiazdo zbłąkana gdzieś, na jakimś niebie.

 

W głębiach twych oczu śni wielka godzina

I masz być dla mnie skarb niosącą falą,

Ale nas dzieli bezbrzeżna głębina,

Więc będziesz wiecznie niedościgłą dalą.

 

O, będziesz dla mnie niedościgłą dalą,

Kochanko moja, ziemio obiecana,

Tęsknoty moje we łzy się krysztalą,

Nigdy nie będziesz imieniem nazwana.