Jesienią

Wiosno, gdzieś się podziała? Łąko, lesie, błonie,

Gdzie wasze złoto, szkarłat, szmaragdy, bławaty?

Ogrodzie, gdzie twe lilie, gdzie jaśminu kwiaty?

Serce, gdzie żar miłości, co gorzał w twym łonie?

Nim słońce zajdzie... patrz, już na zachodzie płonie,

Luba, raz jeszcze białe, powiewne włóż szaty,

Dłoń swą drobną złóż w mojej, jak ongi, przed laty.

Róże mrą... ja ostatnią uwieńczę twe skronie.

O lipo, przyjaciółko! jak za dni młodości

U stóp twoich siądziemy, może znów zanuci

Jaki ptak nam pieśń rzewną i wiosna zagości

W naszych sercach, i miłość... Lipo, powiedz, wróci?

O powiedz!... Wiatr gałęzie poruszył lipowe

I garść liści pożółkłych rzucił mi na głowę.