Nieobecność

Tak, nieobecność czyni swoje. Kiedy pani

Spojrzała potem na mnie, bez łez, obojętnie,

Była to już jedynie nieczułość bez granic,

Posąg na grobie mojej miłości, tak pięknej.

A kiedy, by w jej sercu rozniecić wspomnienia,

Chciałem mówić o szczęściu dawnych naszych losów,

W serce jej, niby w studnię, wpadły echa brzmienia

Mych słów, i znikło wkrótce drżenie mego głosu.

Przełożyła
Jadwiga Dackiewicz