Dusza jest smutna wraca zima

Dusza jest smutna wraca zima

Serce nie umie nic wyrazić

Może niczego nigdzie nie ma

Zima miłości grób wymarzły

I jedna tylko rozpacz niema

Więc czemu serce moje dzwoni

Z samej głębiny zasmucenia?

Czekasz mnie z sercem swym na dłoni

I nie wiesz że się w błękit zmieniam

I że cię spotkam przemieniony

Jestem błękitnym snu żołnierzem

Porzuć rozsądek myśląc o mnie

Marzenie co do końca zmierza

Roztapia się na nieboskłonie

Cofając się spod twoich wejrzeń.

Ty którą kocham bez pamięci

Gdy ku jutrzence wznoszę oczy

Kocham jak długo słońce świeci

I wielbię z zapadnięciem nocy.

Przełożył
Artur Międzyrzecki