Wiersz miłosny Gustawa Ehrenberga pod tytułem Lauretta
Lauretta
Gustaw Ehrenberg
Ja bym chciał wiecznie patrzeć w twe oczy,
Wiecznie w usta różane,
Wiecznie w lica rumiane
I wiecznie w sploty kruczych warkoczy.
Ja bym chciał wiecznie przy tobie siedzieć,
Wiecznie z tobą być,
O świecie, Bogu, ludziach nie wiedzieć,
Pocałunkiem żyć.
A tak niepomny zimnego wszechświata
Tonąć w twoim spojrzeniu,
A w niebieskim złudzeniu
Przemarzyć słodko chwile i lata.
Chciałbym... lecz na cóż o ideale
Jako o ziemskiej mówić dziewczynie?
Ja nie ostygnę w miłości zapale,
Chociaż ty mieszkasz w ułudzeń krainie.