mój dom jest teraz pełen zasadzek

mój dom jest teraz pełen zasadzek

lepiej nie przychodź do mojego domu

są tam moje usta czerwone jak pamięć

i moje ręce — zwierzęta o sierści zwinnej

i moje oczy — latarnie na morzu

i krzyk moich oczu bo czas pochmurny

i tuż przy drzwiach stoją moje nie obute stopy i żebrzą

i cały pokój jest chłodny od lęku

i ciemny od pragnienia