Wiersz miłosny Heinricha Heinego pod tytułem Ludzie głupi! ludzie ślepi!

Ludzie głupi! ludzie ślepi!

Ludzie głupi! ludzie ślepi!

Świat złożony z gadzin, z lisów!

Śmią zarzucać, żeś fałszywa,

Pełna gniewu i kaprysów.

 

Głupi ludzie, ślepi ludzie —

Zziębłym sercem, duszą chorą

Nie pojmują, jakim ogniem

Pocałunki z ust twych gorą.

Przełożył
Adam Mieleszko-Maliszkiewicz