Jestem jesienią

Jestem jesienią —

porą dojrzałą

do żegnania sadów

chociaż wiosny

pełne tętnień

pamiętam niezmiennie

i nagle zjawiasz się ty

miody

opięty brzoskwiniowym ciałem

pachnący goryczką piołunów

w upatrzonym schowku

chcesz przechować nasiona

objęta twoim ramieniem

wierzę przez chwilę

że Czas traci panowanie tam

gdzie zjawia się miłość