O marzeniach sennych

Ona

Cieszę się, kiedy snem mnie obdarzą bogowie,

Bo ułuda przywraca mi męża.

Ledwie usnę, wnet czuję, że ktoś jest w alkowie

I w objęciach się jego wyprężam.

Ten, co wcale dla żony swej nie ma litości,

Litościwy jest w moich marzeniach.

Zawsze ciebie kochałam — na jawie czy we śnie,

Gdy marzenia Cię w kształt oblekały.

Czemu świt pełnię szczęścia przecina boleśnie

I przywraca mi świat czarno-biały?

Po co mnie wciąż nawiedzasz w mych sennych marzeniach,

A nie przyślesz z podróży ni słowa?

Pieścisz mnie jak szalony od mgnień przebudzema,

Potem szybko do serca się chowasz.

Może jednak niewiasty, co nie śnią o lubych,

Przez to już uszczuplają im sławy.

Ludzie mówią: "Ten człowiek snadź gdzieś się zagubił"

A nie wiedzą, jak często tu bawisz.

Przełożył
Bohdan Gębarski