Jak myśliwy na lisiczkę

Jak myśliwy na lisiczkę srebrzystą,

wyśledziwszy jej trop ku wodzie,

na tę samkę szarooką, bystrą

ciągle czai się, skrada, brodzi,

tak i ja, cokolwiek robię,

przysłuchując się jej krokom cichym,

gdy tak lekko spaceruje sobie,

dzień po dniu mnożę sidła i czyham.

Myślę: dłonie moje cię chwycą

i na zawsze ugłaskają, oswoją.

Musisz w końcu, musisz, moja lisico

podejść do nieuchronnego wodopoju.

Jest! Niech tylko podejdzie blisko!

Jakże płochliwa! Gdybym mógł,

żeby nie spłoszyć cię, głupi lisku,

uciszyć... serca mego... stuk...

Przełożył z rosyjskiego
Józef Waczków