Niewolnica

Dziwnym jest człowiek stworzeniem!

Dlatego, żeś niewolnica,

I dlatego, że bez lęku

Odskoczyłaś od poety

I ze śmiechem dysk zwierciadła

Podsunęłaś jego zmarszczkom —

On z tym większym pożądaniem

Patrzy, jak się w kącie czaisz

Cała podana do przodu,

Pod żółtym jedwabiem ostro

Wznoszą się malutkie piersi,

Jak jaśnieje śniady łokieć,

Smoliście opadły włosy

Wzdłuż twojej libijskiej twarzy,

I jak czarne słońca na niej

Świecą radośnie, paląco

Afrykańskie twoje oczy.

Przełożył z rosyjskiego

Adam Pomorski