Wiersz miłosny Jakuba Teodora Trembeckiego pod tytułem Motivum do lubienia damy

Motivum do lubienia damy

Lubić Joannę, i nie lada jako,

Lubić potrzeba dla tego czworako:

Wprzód, że jest nimfa grzeczna, urodziwa,

Przez co jej służy chęć moja życzliwa.

Potem, że stamtąd swoje wiedzie plemię,

Z dawna lubelską, gdzie Lech osiadł ziemię.

Po trzecie, że herb, przodkom jej nadany

Za ich odwagi, Lubicz jest nazwany.

Po czwarte, że to kochania jej zyskiem:

Śmierci nie daje, co świadczy nazwiskiem.

Nadto ma jeszcze skryty magnes taki,

Przy którym pierwsze niemal idą w braki,

Lecz tej nie powiem przed nią tajemnicy,

Dokąd nie będziem pospołu w świątnicy.