Deirdre

Żadnej z kobiet nie dajcie czytać tych wierszy!

To dla mężczyzn, a potem dla ich synów

I dla synów ich synów!

To czas, gdy całkiem serca upadają w nas:

Kiedy tak wspominamy Deirdre i o niej opowieść

I że wargi jej zmienione są w proch.

Był czas, gdy stąpała po ziemi; mężczyźni ją brali za rękę;

Zaglądali jej w oczy i mówili swoje,

A ona odpowiadała.

Minęło ponad dwa tysiące lat, odkąd była

Piękna; szła po trawie falującej;

Widziała chmury.

Dwa tysiące lat! A trawa wciąż jest ta sama

I chmury urzekają tak jak w czasach,

Gdy żyła Deirdre.

Ale nie urodziła się więcej kobieta

Równie piękna; ani jedna równie piękna wśród wszystkich

Zrodzonych kobiet.

Niech odejdą na bok wszyscy mężczyźni

Razem ją opłakiwać! Żaden już nie będzie mógł jej pokochać! Żadnemu

Nie marzyć o zostaniu jej kochankiem!

Żaden się nie skłoni przed nią! Żaden nie powie...

A co można jej powiedzieć? Nie ma takich słów,

Które można by jej powiedzieć!

Teraz Deirdre to już tylko opowieść

Przy ognisku. Nigdy już mężczyzna nie będzie

Przyjacielem tej biednej władczyni!

Irlandia
Z angielskiego przełożyła
Małgorzata Krasucka

W irlandzkiej tradycji Deirdre uchodzi za najpiękniejszą kobietę wszystkich czasów. Król Conchobar
zabił jej kochanka Naoise, po czym Deirdre popełniła samobójstwo, a według innej wersji umarła ze
smutku po roku małżeństwa z Conchobarem. Jej imię wymawia się Dirdri.