Do Hanny

Róża się w swojej purpurze rumieni,

Rozmaryn pięknie wszystek się zieleni,

Lilia nad śnieg i mleko bieleje,

A fijołeczek w swej się barwie śmieje:

Lecz gdy cię, Hanno, pośród ciebie mają,

Wszystkie przed tobą kwiatki się wstydają.