In Modo D'Una Canzona

Już nie ma tej wody wiosennej, Marysiu, ej nie ma...

Zostało nam tylko dusz naszych głębokie problema.

Spłynęło, Marysiu, z tą wodą i przyjaźń nasza, i miłość...

Dróg życia spotkanie, splątanie zostało, zawiłość.

A gdzież są te zdroje i drzewa, i bzy u rozkwitu?

Jest tylko śmiertelnie męcząca zagadka wszechbytu.

Gdzie dawna i dobra piosenka przez ciebie nucona?

Została nam, Maryś, dziwaczna i trudna canzona.