Wiersz miłosny Jeana Passerata pod tytułem Piosenka

Piosenka

Starczyła drobna nieobecność,

Byś serce swoje odebrała,

Lecz ja, gdym pojął tę bezecność,

Takżem pokochał inną, mała.

 

Już najgorętszą nawet chwilką

Serc naszych w jedną noc nie skujesz,

A zobaczymy, mój motylku,

Kto pierwszy tego pożałuje!

 

Kiedym ja płakał, tęsknił, szlochał,

Przeklinający ból rozstania,

Zdrajca Rosette innego kochał,

Przyzwyczajony do kochania.

 

I zawieruchy żadna siła

Tak z chorągiewką nie tańcuje,

Lecz zobaczymy, moja miła,

Kto pierwszy tego pożałuje!

 

Gdzież więc są te przysięgi święte,

Słowa tęsknotą rozszalałe,

Toż to, dalibóg, niepojęte,

Lecz skoro serce tak niestałe...

 

Skazan na niespokojność wieczną

Ten, kto uwierzyć ci spróbuje!

A zobaczymy, pastereczko,

Kto pierwszy tego pożałuje!

 

Ów, który miejsce moje zajął,

Kochać jak ja nie będzie w stanie,

Ta zaś, co dzisiaj moją panią,

Milsza urodą i kochaniem!

 

Strzeż teraz celu twoich marzeń,

Ja własnej zguby nie zgotuję,

Kłamczucho, kiedyś się okaże,

Kto pierwszy tego pożałuje!

Przełożyła
Jadwiga Dackiewicz