Morze i wino

Kiedyś ustami mymi Twe oczy otworzę!

Po cóż podróż daleka i głębokie morze?

Rzęsy jak ptaki lecą, aż wieczór je znuży.

W powiekach nieba toną niby w płatkach róży.

Wtedy morze fal piersią wznosi się zmęczone,

Całuje gwiazdy lekko i bierze w ramiona,

A ziemia, jak Twe usta, brzoskwinią i winem

Napełnia welon nocy, co z księżycem płynie.

Wiem, droga, że nas miłość łączy i rozwodzi,

Jak wino nas upaja i jak morze chłodzi.

Z naszych oczu, z ust biorąc odwieczną przyczynę —

Oczy tęsknią za morzem, a usta za winem.

[1924]