Usta Twe, które wieczór do

Usta Twe, które wieczór do moich ust skłania,

Całując, odnajduję dno mego kochania.

I, jak ptaki spłoszone, mych źrenic podwoje

W kościołach Twoich oczu gniazda wiją swoje.

I serce Twoje, które kadzidłem odurza,

Moja miłość płonąca, rozpięta jak róża,

Nad mym sercem — Twe serce — kopułą i szczytem

Urasta, w noc gwiazdami, w dzień tchnie błękitem.

I z palety błyszczącej biorąc farby wszystkie,

W błękit zamykam, w gwiazdy, Twoje oczy czyste,

I najpiękniejszą barwą wkoło ust Twych błądzę —

Ustami — nie wiem, miłość znajdując czy żądzę.

[10 września 1923]