Wiersz miłosny Johanna Wolfgang Goethego pod tytułem Pieśń majowa

Pieśń majowa

Jakże, naturo,

Lśnisz — urodziwa.

Jak błyszczy słońce,

Śmieje się niwa.

 

Pękają pąki

Kwiatem w gałązkach,

Tysiące głosów

W gęstwinie kląska.

 

Rozkosz i radość,

Serce gorące —

O szczęście, szczęście,

Ziemio i słońce.

 

Miłości miła.

Jak złote pióra,

Jak ranny obłok

Płyniesz po górach.

 

Błogosławieństwem

Spływasz w zagony —

Świat wonią kwiatów

Oszołomiony.

 

Kocham cię, miła,

Kocham, wiosenna —

Czytam w twych oczach,

Żeś mi wzajemna.

 

Tak skowroneczek

W pieśni swej tonie,

A kwiaty piją

Niebieskie wonie,

 

Jak ja cię kocham

Serca pożarem,

Ciebie, co młodość,

Radość i wiarę

 

Dajesz mej pieśni,

Że w lot się zrywa.

O, za tę miłość

Bądź mi szczęśliwa.

Przełożył
Włodzimierz Lewik