Wiersz miłosny Jolanty Nowak-Węklakowej pod tytułem Gdzie oczy gdzie usta nasze
Gdzie oczy gdzie usta nasze
Jolanta Nowak-Węklakowa
Gdzie oczy gdzie usta nasze
napojone pulsowaniem rzek
Nasze ptaki zranione ciszą
gniazd Nasze psy zatrute
leśnym miodem
Kolorowy dzień — głowa zasuszonej
róży nie powtarza barwy Noc
z gwiazdą — streszczona w ostrą czerń
na rozpiętość jednego słowa
Gdzie my w nas na cztery strony
słońca i cienia Wyludnieni
za pomocą ziarnka piasku
— a już jak kamień