Tę kulę, co mnie przeznaczona

Tę kulę, co mnie przeznaczona,

Lej rusznikarzu nie leniwo:

Niech kobiecego blask ma łona,

Krągłość kobiecych biódr pieściwą.

Ma być jak ząb kobiecy gładką,

Wewnątrz, jako jej serce, pusta,

A wejść mi w serce ma tak gładko,

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Potem na płytę marmurową

Połóżcie nagi kształt dziewczęcy — —