Wiersz miłosny Kazimierza Przerwy-Tetmajera pod tytułem Z łez, które dla mnie mgliły

Z łez, które dla mnie mgliły

Z łez, które dla mnie mgliły Twoje oczy,

różaniec w mojej uwiłem pamięci.

Kiedy mię cisza wieczorna otoczy

i spokój lasów tatrzańskich okoli;

idąc, jak ludzie od świata odcięci

ofiarą duszy i Bóstwa miłością

pod lasu cieniem i nieba cichością

różaniec z łez Twych przesuwam powoli.