Podściel twe pyszne, świetne

Podściel twe pyszne, świetne ciało,

Nienapatrzone, niepojęte,

Pod naszą rozkosz oszalałą,

Misterie, cuda, orgie święte.

Upij się sobą, mną — i zamień

Nas w sploty, kurcze, krzyk, płomienie,

Aż w spazmach stoczym się, jak kamień,

Cudowną furią w zatracenie.

Huk kwi i zamęt, w oczach plamy,

Palą się ręce, głowa, nogi!

Gdzieś ponad światem przelatamy

W dymiących splotach — ludzkie bogi.

W każdym zakątku ciała, nerwie

Oślepiająca biel twej skóry!

Nas żaden piorun nie rozerwie,

Orkan, błyskanie, szał wichury!

Tężejem, giniem! Rozkosz — męka!

Wir! Mnie się dłońmi chwyć obiema!

Przebóg! Wir niesie! Ziemia pęka!

Cud! Tchu brak w piersiach! Śmierć... Nas nie ma.