Tyś jest, jak dzień wiosenny

Tyś jest, jak dzień wiosenny z pogodą błękitną,

I majowe w swej duszy nosisz poematy,

Radością zasadzone myśli w tobie kwitną

Ruchliwe, jak motyle, i wonne, jak kwiaty.

Lubię wspominać twoje miłosne spojrzenia

Zatulone w powiekach, jak stokrocie w trawie,

I krągły smiech, co z warg ci zęby wypłomienia,

Białe, jak miąższ jabłeczny, w czerwonej oprawie.

Kiedyś potem — jesienią bez ciebie żałosną,

Gdy smutek serce ścichłe napełni po brzegi,

Niech mi się przyśnia twoje, w białych sukniach wiosno,

Pocałunki słoneczne: twe maleńkie piegi.