Wiersz miłosny Ludmiły Marjańskiej pod tytułem Nietoperze w jaskini śpią głowami w dół

Nietoperze w jaskini śpią głowami w dół

Ćmy zgubione w ciemności

szukają światła by spłonąć

I my błądzimy w mroku

z głową ciężką od czadu

miłosnych przysiąg i pieszczot

 

Oczy pod dymną zasłoną

Chwieje się czarny sufit

nietoperze otwierają skrzydła

spadną jeżeli zaśniemy

 

Zbyt trzeźwi zbyt nieufni

jesteśmy aby kochać

nie pamiętając o ziemi