Erotyki

III

Ten, który mienie swoje gwiaździste roztrwania

Na płaszcze róż czerwonych, lilij białosinych,

Ten mnie ozdobił w chwili naszego spotkania

W rumieniec — ciebie w bladość — i wiedział, co czyni.

Bo czym są ludzkie stroje w tak istotnej chwili,

czym wzniosłe przemówienia, otwarte ramiona?

Ważne — tylko te barwy zdjęte z róż i lilij,

Dla tych, których jedynie krew może przekonać.

IV

Z wielu powodów i dla smutków wielu

Chciałabym dzisiaj mieć poduszkę z chmielu.

Zapach tych lekkich, siwozłotych szyszek

Sprowadza mocny sen — zjednywa ciszę.

Gdzieś to czytałam albo mi się śniło:

"Chmiel na bezsenność, a sen — na bezmiłość.

Poduszkę z chmielu gdy sobie umościsz,

Zaśnij, bo na cóż życie bez miłości"...

VI

Dziś jesteś mi, o ziemio, niewielka i miła,

Gdyż przez miłość urosłam tej nocy niezmiernie,

Aż czuję ruch twój, obrót i twoją okrągłość,

Gdy na bok skręca gwiazda, która w oknie lśniła,

I nisko, za ogrodem, złotym błyska cierniem...