Wiersz miłosny Marii Stamati pod tytułem Radość

Radość

Jeśli ja się oddalam

wszystko wokoło staje się magiczne.

Bariera w życiu

w dwóch napiętych kręgach.

To czego nie chcę się wyrzec

ubarwia lotosów.

W rozżarzonych błyskach poświęcam.

Uczuciem deszczu jest powódź.

Gdy porozumiewamy się bez słów

na zlodowaciałych górach rodzą się księżyce.

Chcę podzielić się bólem radości

gdy jasna strona ludzi

tworzy gwiazdozbiory

a dusza Świata

stawia Godny Krzyż

na wyznaczonym miejscu.

Przełożył
Nikos Chadzinikola