Wiersz miłosny Marii Stamati pod tytułem Wędrówki

Wędrówki

Istnieją...

tylko żeby były przez nas odkrywane.

Jakie zmartwienie może mieć Bóg

z powszechnych trosk

Spokój, miłość, harmonia, przyjaźń, wspólnota...

Ograniczona słońca logika

dla śmiertelnych stworzeń.

To co przeznaczone na początku i na końcu

odkrywa wędrówkę.

Dzień dzisiejszy potrzebuje wczorajszy i jutrzejszy.

Na nas próżnych

czatuje głębia

Gdy wszystko istniało w nas

nie uczynilibyśmy słowem.

 

Kto spytał JEDYNKĘ

o początek świata.

 

W nocnych morzach

więziona jest miłość

brakuje sufitów w pokojach rozumu

i los naszego losu

wiecznie unieważnia bezsilność.