Wiersz nieskończony

Najcudowniejsze widoki pojawiają się zawsze o zmierzchu

kiedy oczy miast rozkwitają fioletem czystszym

niż zmatowiała od żaru przestrzeń

Wydeptując z uporem płaty chodnika przed domem towarowym

niecierpliwię się zanim przyjdziesz

upraszczając krajobraz

Podbiegasz w pewnej minucie

i oczy moje łagodnieją na twój uśmiech

Miasto podnosi śpiew

wyższy o nasz szept na najbliższym przystanku

linii pośpiesznej

W poszczerbionym otworze okna

przez mgłę nasze coraz zmieniające się krajobrazy

Teraz przychodzi niecierpliwość

którą noszę w sobie ilekroć wiem

że to przyjdzie

W tym milczeniu zgrzyt zamka jest serdeczny

objawia nagłą bliskość której nie przeczuwasz

Tu jest twoje krzesło a tu moje

Drobne kwiaty rozwijają się w twoje piersi które znam

Idziemy do siebie powoli i stanowczo

Stwarzamy ład najcudowniej objawiający się o zmierzchu

kiedy płyty chodnika niecierpliwią mnie zanim przyjdziesz