Kawalerze des Grieux

Kawalerze des Grieux, na próżno

Tak szalejesz za swoją próżną,

Grzeszną, wietrzną, od wszystkich różną,

Niebezpieczną swoją Manon.

Korowodem sennym i strojnym

Wychodzimy z waszych pokoi.

Nikt się o nas nie niepokoi.

Kawalerze, tak musi być.

Odchodzimy w nocne zawieje,

Nie pragniemy dla siebie wiele

Prócz kolacji i sznura pereł

I, być może, jedynej łzy.

Kawalerze, cóż honor? Słowo.

Niech ci Bóg da kochankę nową.

Pozostając zawsze gotową —

Kochającą namiętnie

— M.

Przełożył
Danuta Wawiłow