Delia (CXLIII)

Dusza rozmyślań moich, wspominanie,

Tak mnie porywa w swą iluzję śnioną,

Że zaniedbuję pamięć obrażoną,

By mnie karmiło to słodkie zmyślanie.

Jego pragnienie, gdy mnie ogniem pali,

Zmysłów drzemiących osacza ciemności

I zanim zdążą mieć się na baczności,

Nim spłoną nagle w tej niszczącej fali,

Patrzy na ciebie wzrokiem mej miłości,

Jak wąż spoglądał z pustynnej oddali.

Przełożył Artur Międzyrzecki