Życiem miłości mej

Życiem miłości mej — nie serce moje,

Bowiem tęsknota moja bezserdeczna

Tam dąży, gdzie jest obłędu bezpieczna,

Gdzie przed płochością zamknięte podwoje.

Miłość — duch boży w swojej praistocie,

Tobie blask, a mnie moc dała pojętną;

Co w tobie jeszcze ziemskie nosi piętno,

To wiatyk mojej niebiańskiej tęsknocie.

Jak żar i światło zjawiają się razem,

Podobnie wieczne piękno i kochanie;

Toż ja, gdy ziemską z siebie myśl otrzęsę,

Aby się nieba nacieszyć obrazem —

Gdzie było naszych dusz pierwsze poznanie

— Oczyma mymi śpieszę pod twą rzęsę.

Przełożył
Edward Porębowicz