[Do Zosie]

Będę się zawsze dziwował twojej piękności:

Nie szkodzi wiernej dalekość miłości;

Bo, gdzie ciałem nie mogę być, tam myślą będę,

A pierwej siebie niż ciebie zabędę;

A dotąd się serce me smęcić nie przestanie,

Aż cię oglądam, me wdzięczne kochanie.