Wiersz miłosny Narcyzy Żmichowskiej pod tytułem Pewność

Pewność

Ludzie, ludzie, wy nie wiecie,

Że jest szczęście na tym świecie:

Patrzeć w niebo, gonić okiem

Za gwiazdeczką, za obłokiem,

Słuchać pieśni, którą śpiewa

Naszej duszy duch przyrody,

W głosie ptasząt, w dźwięku wody,

W szeleszczących listkach drzewa;

I nawzajem wysnuć z siebie

Pieśń piękniejszą, pieśń marzenia,

O aniołach i o niebie

I w szlachetne uderzenia

Wybić wszystkie serca bicia,

I żyć pełnią swego życia,

Mieć za sobą lat niewiele,

Mieć przed sobą szczęścia wieki,

W sobie duszę, która śmiele

Dąży w przyszłość, w kraj daleki,

W kraj z pięknością i swobodą —

Snem miłości, czucia, wiary

Kochać, wierzyć, czuć bez miary,

Być kochaną — umrzeć młodą —

Ludzie, ludzie, czyż nie wiecie,

Że to szczęście jest na świecie!