Do Julii

Że ja z radością niewymowną

Mogę wraz z tobą dzielić życie

I poić się w serca zachwycie

Cudem twej duszy wciąż na nowo,

W najczulszych z tobą zaślubinach,

Że jestem Twój, tyś Moją się nazwała,

Żeś dla mnie jedna i jedyna,

I ta jedyna mnie wybrała —

To boska ta Istota sprawia,

Co się miłością w nas objawia.

Oddajmy jej należną cześć,

Jak jedno ciało z nią trwajmy wiernie.

Gdy nas jej miłość będzie wieść,

Naszego związku nic nie zerwie.

Bez trosk, u boku jej, z ochotą

Zdołamy unieść życia trud

Radośnie sobie mówiąc: Oto

Królestwo niebios jest już tu.

A kiedy w końcu stąd znikniemy,

W ramionach jej się odnajdziemy.

Przełożyła
Wanda Markowska