Nocą, gdy zegar miłości

Nocą, gdy zegar miłości waha się

pomiędzy Zawsze i Nigdy,

twoje słowo rozbija się o księżyce serca,

a z głębi twoich oczu tak jasno niebieskich

nadciąga ciężka chmura, by spiąć niebo z ziemią.

Z daleka, z pociemniałego od marzeń

gaju, powraca tchnienie, które już odbiegło

i niespełnione kołuje nad nami rozlegle jak konstelacje przyszłości.

To, właśnie to, co kołysze się w nas niepewnie

i odgrzebuje nasze wewnętrzne cmentarze,

to — ślepe jak spojrzenie, którym się zderzamy —

całuje teraz czas prosto w usta.

Przełożyła
Adriana Szymańska