Złoto warg twoich

Złoto warg twoich we mnie drogę szczęścia mości,

A słowa twoje w wieńcu mają sens tak świetny,

Że w moich nocach życia, śmierci i młodości

Słyszę dźwięk twego głosu wśród szmerów wszechświata.

W tym poranku z jedwabiu, tu gdzie chłód przebywa,

Rozkosz sen opłakuje zagrożona wielce,

Dłonią słońca ujęte przebudzone ciała

Drżą na myśl, że ponownie odzyskają serce.

Wspomnienia mgły i lasów, gdzie krążą me drogi,

Zamknąłem oczy w sobie i dla ciebie jestem.

Słucham cię całym życiem i nie umiem zniszczyć

Miłością twą stworzonych wypoczynków srogich.

Przełożył
Zbigniew Bieńkowski