Kiedy samotną zejdę cię tajemnie

Kiedy samotną zejdę cię tajemnie,

Całą w dumaniu cichym pogrążoną,

Z głową ku ziemi nieznacznie skłonioną,

Z dala od ludzi i z dala ode mnie,

Pragnąc odwrócić twoją myśl strapioną,

Nieraz pozdrowić cię chcę — lecz daremnie:

Onieśmielony głos zamiera we mnie,

Usta mam pełne słów — i milczę ono.

Zdzierżyć nie mogę oczu twych promienia;

Strwożona dusza ma drży ze wzruszenia;

Język i mowa kłamią swej czynności;

Tylko wzdychanie, tylko twarz ma smutna

Mówią ci za mnie, a zaś tak okrutna

Męka dość świadczy o mojej miłości.

Przełożył
Jan Mieczysławowski