Si i'estois senlement

Gdybym otrzymał chociaż twej łaski dowody

Unosząc twój rozkoszny pocałunek błogi,

Z mniejszą żałością twoje opuszczałbym progi,

W nadziei, że przełamię twego serca lody.

Gdybym miał wizerunek twój, cudzie urody—

Ach, wymagam zbyt wiele!promień włosów drogi—

Jakże szczęśliwy byłbym w swej niedoli srogiej!

Nie oddałbym swej troski za niebiańskie gody.

Lecz nie zabieram z sobą żadnej rzeczy twojej,

Co, droga oczom, duszę pokrzepia i koi,

I której by mi pamięć w sercu pozostała.

Mówisz, że miłość w słodkie okowy nas bierze

Jedynie siłą ducha. Nigdy nie uwierzę,

Bowiem ducha się czuje tylko mocą ciała.

Przełożył
Leopold Staff