Zakonnica

Nie ma radości większej na ziemi,

Niźli pójść do klasztoru.

Więc się w klasztorze zamknęłam skrycie,

By wieść uduchowione życie,

Miłości, com uczyniła!

Gdy do kościoła idę o świcie,

Mszę śpiewam sama jedna.

Gdy gloria patri zaintonuję,

Kochanek w moich myślach się snuje.

Miłości, com uczyniła!

Zjechali ojciec i matka do mnie,

By modlić się za siebie.

Przywdziali piękne szaty oboje,

A ja w sukience zakonnej stoję.

Miłości, com uczyniła!

Wieczorem, kiedy spać się kładę,

Zastaję puste łoże.

Lecz myślę, że się Bóg ulituje —

Kochanka w mych ramionach poczuję!

Miłości, com uczyniła!

Przełożył
Leopold Lewin