Pieśń miłosna

O, jakże duszę swą powstrzymać mam,

by twojej nie potrącić? Jakże sam

nad ciebie wzniosę ją ku sprawom innym?

Niekiedy pragnąłbym ją w jakiś tam

zakątek zaszyć, zstąpić z nią w pustkowie

zaciszne, skryte, które nie odpowie,

rozkołysane, drganiom twym głębinnym.

Lecz wszystko, co ciebie i mnie dotyczy,

przebiega po obojgu nas jak smyczek,

co struny dwie w jednaki ton rówieśni.

Gdzież skrzypce są, na które nas napięto?

Gdzie mistrz, co dobył głosu z instrumentu?

O, słodka pieśni!

Przełożył
Artur Sandauer